33e jaargang nr. 4 (maart 2019)
thema: Kan er uit Nazaret iets goeds komen?

K. de Vries
Sporen van God in Westerbroek

Westerbroek is een dorp liggend tussen Groningen en Hoogezand met ongeveer achthonderd inwoners. Er is een dorpshuis, een openbare school en een dorpskerk. Naast enkele agrarische bedrijven zijn er bij het Winschoterdiep scheepswerven en industrieën gevestigd. We moeten voor zowel werk als andere voorzieningen altijd het dorp uit.
Dit betekent echter niet dat er geen gemeenschapszin is in het dorp. Integendeel, er zijn veel actieve verenigingen. Met de school wordt intensief meegeleefd en er is oog voor elkaar. Vanouds is er een Hervormde Kerk geweest, die is gesticht ten tijde van de turfwinning in de omgeving, ongeveer rond 1600. Dit is altijd de enige kerk geweest in het dorp. Westerbroek staat er niet om bekend dat de inwoners de kerkdeur plat lopen. Toch is er tot op heden iedere zondag een eredienst die door gemiddeld tien tot vijftien mensen wordt bezocht. Tussen kerk en dorp was lange tijd een zekere afstand die door de opstelling van de kerk mede in stand werd gehouden. De kerk was druk met zichzelf in de weer en behoorlijk naar binnen gericht.

Dienstbaar
Zo'n vijftien jaar geleden zijn we ons als kerkenraad hiervan bewust geworden en hebben er toen voor gekozen om ons dienstbaar op te stellen naar het dorp. Tevens waren we ons ervan bewust dat – wilden we de rijkdom van het evangelie delen – we allereerst moesten openstaan voor de mensen en hun vragen. Sindsdien repeteert er wekelijks een koor in de kerk bestaande uit dames waarvan de mannen op een shantykoor zitten, die dan gelijktijdig in het dorpshuis repeteren. Iets wat vroeger ondenkbaar was. Dit werkt verrassend positief uit naar beide kanten. Bij ‘NL-doet’ boden de dames aan om samen met ons de kerk een grote schoonmaakbeurt te geven. Dat is gezellig en gaat met plezier. Al doende heb je contact met elkaar, leer je elkaar kennen en komt er ruimte om ook eens even over iets anders te praten dan over het weer. Onze diaconie organiseert rond de dankdag voor gewas en arbeid een actie voor de voedselbank. Het koor heeft deze actie mee opgepakt en maakt dat tot een succes, hetgeen wij als kerk alleen uiteraard nooit voor elkaar zouden krijgen. Voor ons weer een mooie gelegenheid om in het dorpskrantje iets te schrijven over de dankdag voor gewas en arbeid. Voor veel mensen is de dankdag nu minder een ver-van-mijn-bedshow dan voorheen. Dankbaarheid krijgt een ‘adres’ en delen met wie minder heeft, krijgt concreet gestalte.

Kerst en Pasen
Tegen kerst vormt het koor zich om tot een Christmas carol-koor en geeft het jaarlijks een concert in de kerk. Daarvoor is meer belangstelling dan er beschikbare kaartjes zijn. Het ontroert altijd weer als men dan zingt: ‘Komt laten wij aanbidden die Koning’. Als kerklid zing je mee, dank je God in je hart en bid je in stilte of die woorden mogen doorwerken in de harten van alle mensen die daar zijn. Als kerkenraad stel je je dienstbaar op en werk je actief mee aan het welslagen van zo'n concert. De drempel naar de kerstavonddienst is er een stuk lager door geworden.
We kregen de vraag van de school of de kinderen hun kerstviering van school mochten afsluiten door naar de kerk te komen om een paar liederen te zingen bij de kerstboom. Wij juichten dit toe en boden onze medewerking aan. Weer een kerk vol ouders en kinderen. Het was even wennen, maar het gaat steeds beter. Vorig jaar kwam de vraag of ze ook met Pasen mochten komen om in de kerk iets te horen over Pasen, want zo zei de ouderraad: ‘Onze kinderen moeten toch wel een beetje weten waar Pasen over gaat.’ In twee groepen kwamen ze en nadat ze eieren hadden gezocht gingen ze op de grond zitten onder de kansel. Een juf, die van zichzelf zegt niet gelovig te zijn ging het paasverhaal vertellen. Ze had zich voorbereid door naar de Mattheuspassion te gaan en de teksten goed mee te lezen, vertelde ze achteraf. De kinderen luisterden ademloos en stelden achteraf wat vragen waarop juf ook niet alle antwoorden wist. Toen vroeg ze mij of ik er mogelijk iets over kon zeggen.

Kansen
Als je zo’n vraag krijgt, overkomt je iets als ouderling dat je nog lang bij zal blijven. Wat een kansen geeft de HERE dan. U zult begrijpen dat wij ons heel goed thuis voelen bij het boek van Jacobine Gelderloos en bij de dorpskerkenbeweging binnen de Protestantse Kerk. Door ons dienstbaar op te stellen ontstaat er grote sympathie in het dorp voor de dorpskerk. Men kan bij de kerk terecht. Het is ook een beetje de kerk van iedereen. Misschien wel een beetje de ziel van het dorp. En de boodschap dan, zult u zich afvragen? Nou, dat werd me duidelijk toen ik onlangs even van de fiets stapte en de voorzitter van het dorpshuis vroeg naar de vorderingen van de verbouwing van het dorpshuis. We hadden tijdens die verbouwing als kerk ruimte beschikbaar gesteld voor vergaderingen en voor de gymnastiekclub van de ouderen. Hij prees de samenwerking en vond het mooi dat kerk en dorpshuis elkaar zo konden aanvullen en voegde eraan toe dat de kerk wel moet staan voor wat des kerks is. Ik dacht: zo, hoor je het eens van een ander!
Het waren bijna dezelfde woorden die Jolanda Tuma, de dorpskerkambassadeur voor noord Nederland sprak op de Dorpskerkendag in Maarn. ‘De Kerk heeft liturgie’, zei ze. Applaus volgde op die uitspraak. Liturgie waarin continuïteit zit. Stilte, zang, muziek, bezinning, gebed en verkondiging. En, de kerk doet voorbede, zegt één van onze vele gastpredikanten steevast als hij de gebeden aankondigt. Voor hen die niet geleerd hebben om te bidden, voor hen die het verleerd zijn om te bidden en voor hen die zo door het leven zijn getekend dat ze niet meer kunnen bidden. Goed om dat te beseffen, die priesterlijke taak die we hebben. Kortom, er zijn sporen van God in Westerbroek. Aan ons is de taak om er actief naar te zoeken en de gelegenheden te benutten die ons gegeven worden. Tenslotte nog één opmerking: Wij vermijden het gebruik van het woordje ‘nog’. De kerk is er niet nóg, maar de kerk is er!

Dhr. Klaas de Vries is ouderling (PKN) te Westerbroek. Mailadres: Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.