37e jaargang nr. 6 (juli 2023)
thema: Zomernummer
Jeroen Hagendijk
Redactief
In haar dichtbundel Ongevraagd advies heeft Esther Naomi Perquin dit gedicht opgenomen.
Alles geleerd in de loop van de jaren;
het verwijderen van bramenvlekken uit een tafelkleed,
het verschil tussen verwond en verwonderd, tussen
gewenste en misplaatste kussen, over werken waar
niemand je wil, over leren tot je valt, over fatsoenlijk
kunnen vallen, over liggen, over de aard van het liggen,
over stiltes, liegen, het lezen van kranten, over mannen,
rabarber, pianosonates, cirkelzagen, over het maken
van plannen, de kleefkracht van gedachten, over de handen
van een ander, over de mooiste, voortvluchtigste dagen
en nog bewaar ik je niet in wat ik nu weet,
maar in wat ik nog altijd wil vragen.
Prachtig zijn die laatste regels: ‘en nog bewaar ik je niet in wat ik nu weet, maar in wat ik nog altijd wil vragen.’ Dit is het geheim van een goede relatie. Iemand bewaren in wat je nog altijd wil vragen. Je bent nog niet uitgevraagd en uitgekeken, maar blijft nog steeds nieuwsgierig naar de ander. Want als je dat niet hebt, en je de ander bewaart in wat je nu weet, dan krijgt die ander iets statisch; iets doods. Je bent klaar met elkaar als je de ander niets meer te vragen hebt.
Perquin speelt in haar dichtbundel met thema’s als geloof, belijdenis en gebed. Dus het ligt voor de hand om je af te vragen waar God met Zijn hele entourage van schepping tot avondmaal door ons wordt ingedeeld? Hoort Hij bij de dingen die we nu weten? Dat zou dan het begin van het einde kunnen zijn. Dan kunnen we God kwijtraken. Of hoort God bij wat we nog altijd willen vragen?
Voor sommigen kan theologiseren een vorm van spiritualiteit zijn. Bij veel predikanten werkt dit zo, geloof ik: het studeren kan een manier zijn om spiritueel geaard te blijven. Theologie als geloofspraktijk: God bewaren in wat je nog altijd wil vragen. Elk nummer van Kontekstueel is een nieuwe poging om dit te blijven doen: om God te bewaren in wat we nog altijd willen vragen. In dit zomernummer vindt u verschillende bijdragen. Eén licht ik er vast voor u uit: de bijdrage van Martine Oldhoff. Zij schreef een longread over de brede interesse voor katholieke en anglicaanse liturgieën in ons land. In onze gemeente hebben we inmiddels ook Evensongs. Oldhoff staat er niet onwelwillend tegenover, maar weet goede kanttekeningen te plaatsen. Kritisch is ze op de theosis-gedachte: dat wij in de liturgie een proces van vergoddelijking kunnen ingaan en meer en meer op God gaan lijken. Niet zo gereformeerd, legt zij uit. In onze traditie is het besef groter dat wij niet samenvallen met God, maar dat Zijn aanwezigheid in onze werkelijkheid onze voortdurende bezinning en bekering vraagt. Maar Oldhoff doet tegelijk haar best om te begrijpen waar het verlangen naar deze andere liturgische tradities vandaan komt. Het is een gebalanceerd pleidooi om liturgische tendensen te doordenken.
Met zulke bijdragen blijven we scherp theologiseren. En ik geloof dat we God op die manier bewaren bij wat we nog altijd willen vragen.
J.J. Hagendijk is predikant van de Hervormde Gemeente Rotterdam-Delfshaven en eindredacteur van Kontekstueel. Mailadres:
- Raadplegingen: 908