38e jaargang nr.  6 (nov.. 2024)
thema: Rome en Reformatie. Verlangen naar zichtbare eenheid

Rens de Ronde
Redactief

Onlangs hielden we als redactie van Kontekstueel een beraadsdag. Een jaarlijkse bijeenkomst buiten de gewone redactievergaderingen, waarbij we de tijd nemen voor bezinning en inspiratie. Dat is goed en nodig: voor je het weet ben je als redactie alleen maar aan het managen en kom je niet toe aan de inhoudelijke vragen. We spraken af ver buiten de Bijbelgordel, in Haarlem, en spraken met mensen die daar werkten in verschillende kerken en kerkplekken. Mensen van verschillende kerkelijke achtergronden en denominaties, maar wat mij trof: ze waren de concurrentie en vooroordelen voorbij. ‘Als God naar Haarlem kijkt,’ zei een van hen, ‘dan ziet Hij één kerk.’ Mooi als je zo naar elkaar kunt kijken: niet tegen elkaar op vissend in een steeds kleiner wordende vijver van christenen, maar gunnend, elkaar versterkend, vanuit het vertrouwen dat er één Heer is die zelf zijn ene kerk leidt en vasthoudt.

Dat vertrouwen hoor ik ook terug in de Verklaring die het platform Rome Reformatie heeft opgesteld (zie www.platform-romereformatie.nl). Dit platform, bestaande uit theologen uit verschillende gereformeerde kerken en de Rooms-Katholieke Kerk, spreekt de wens uit van een zichtbare eenheid tussen de kerk van Rome en de kerken van de Reformatie. De breuk tussen deze kerken mag, ook gezien de ontwikkelingen in de samenleving, niet als vanzelfsprekend beschouwd worden. De Verklaring roept op om te bedenken dat Rome en Reformatie, ondanks de diepe inhoudelijke verschillen, ‘Christus niet voor onszelf hebben en dat we niet kunnen leven los van de grote familie van Christus.’

Het platform hoopt dat de Verklaring oproept tot gesprek en verdere bezinning. Als Kontekstueel maken we daar graag ruimte voor vrij. In dit nummer laten we eerst initiatiefnemer Arjan Plaisier aan het woord over het ‘waarom’ van dit platform. Arnold Huijgen betoogt dat de eenheid van Christus ook vraagt om een bestuurlijke eenheid. Marcel Sarot gaat, van katholieke zijde, in op het verschil tussen de begrippen ‘terugkeer’ en ‘hereniging’; niet toevallig spreekt de Rooms-Katholieke Kerk de laatste tijd liever over het laatste. Karel Blei, daarentegen, loopt al wat langer rond in de oecumene en zet zo zijn vraagtekens bij het optimisme van het platform. Almatine Leene gaat in op een ander vraagteken, namelijk wat vrouwen in een dergelijke toenadering te winnen hebben. Ten slotte gaat Gijsbert van den Brink in op de praktische vraag hoe een kerkelijke hereniging vorm kan krijgen. De auteurs reageren op de Verklaring van het platform, maar deels ook op elkaar; vandaar dat u her en der ook wat verwijzingen naar andere artikelen zult aantreffen.

Voor wie het allemaal wat té rooms wordt is er gelukkig de kroniek van Piet de Jong over de Hersteld Hervormde Kerk. Zo komen Rome én Reformatie aan bod!

F.C. de Ronde is predikant in de hervormde gemeente van Willige Langerak en eindredacteur van Kontekstueel.

Mailadres: Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.