november 2012 (jaargang 27 nr. 2)
Redactief
M.E. Brak
Naar aanleiding van de verschijning van het boek van F.G. Immink, Het heilige gebeurt, kwam in de redactie de vraag op naar welke eredienst het toe moet. Veel gelovigen komen in hun dagelijks leven nauwelijks mensen tegen die christen zijn. Zonder de dienst op zondagmorgen houden ze het geloof niet vol. Vraag is wel of de overwegend klassieke kerkdienst toereikend is. Een andere vraag: Op wie moet die morgendienst zich richten? Op de ingewijde die het geloofstraject al heeft doorlopen of zou het meer een event moeten zijn om zoekers te trekken?
Het thema van dit nummer klinkt scherp: Zonder kerkgang ben je verloren. Let wel: er staat niet dat je zonder kerkgang verloren gaat. In zijn inleidende artikel stelt ds. Piet de Jong: Geloven doe je in de kerk of je gelooft al heel gauw niet meer. En volgens hem voelen dertigers vaak aan dat je voor God gewoon in de kerk moet zijn. Maar hoe dan verder? Ds. Hans Baart meent dat wat nu nog een event is, zo waardevol kan blijken dat het deel gaat uitmaken van de inwijding. Hans Maat, de voorman van het Evangelisch Werkverband, wil rigoureuzer te werk gaan: het is tijd voor een omwenteling. Een interview met ds. Bas van der Graaf, over zijn volgen van het oecumenisch leesrooster in de kerkdiensten, doet u weer even op adem komen. Dan is het tijd voor dr. Gerrit Immink zelf. Hij verbaast zich erover dat de praktische vormgeving van de eredienst ons kennelijk hoger zit dan de theologische doordenking. In zijn artikel doet hij daar wat aan. En dr. Wim Dekker verstaat als geen ander de kunst alles wat voorafging enigszins in balans te brengen.
Kontekstueel opent altijd met een meditatieve bijbelstudie. De laatste tijd vragen we daar jonge predikanten voor. Als de kopij binnenkomt, denk ik bijna zonder uitzondering: tsjonge, dit is verrassend! Naar ik aanneem is het geschrevene voorwerk, neerslag of bijproduct van een gehouden preek. Dit bevestigt mij in mijn ervaring als hoorder dat er veel boeiender gepreekt wordt dan pak weg tien jaar geleden. Daarin verschil ik dus van mening met de beide PthU-docenten, die onderzoek doen naar de preek en nogal sombere uitspraken deden. Het is me te banaal om te spreken over slagers die hun eigen vlees keuren: als degenen die de dominees in spe het preekvak moeten leren hebben ze recht van spreken. Maar ik ben wel benieuwd naar de mening van de lezers van dit blad, die evenals ik hoorder zijn – wij zijn de doelgroep! Hebt u / beleef je meer aan de preek dan vroeger? Of juist niet?
Voor de Kroniek hebben we deze keer een gastschrijver met een zeer actueel en aangelegen onderwerp. En Laatst Geboekt is geschreven door een ervaren lezer die zijn oordeel herziet. Boeiend allemaal weer!
Marja Brak is eindredacteur van Kontekstueel, mailadres: